Het superzwaar zwart gat in het centrum van onze Melkweg. Trauma is opmerkelijk anders dan verdriet. Anders dan woede, angst of spijt. Het kan zich verstoppen op zowel goede als slechte dagen. En tegelijkertijd kan het je leven domineren. Wanneer ik aan mijn trauma denk, zijn er niet genoeg tranen die deze pijn kunnen verzachten. Nergens is ver genoeg om naartoe te vluchten. Mijn trauma manifesteert zich als zware, diepe pit in het midden van al dat ik ben en dreigt alles naar zich toe te trekken.