“Ik ben Evy, ik ben 41 jaar,” begint Evy haar verhaal. “Gelukkig getrouwd en moeder van twee kinderen.” In haar dagelijks leven is ze coach en helpt ze anderen een bewuster en krachtiger leven te leiden. Maar haar eigen reis naar zelfbewustzijn en kracht was er een met veel obstakels.
Evy’s jeugd werd gekenmerkt door kindermishandeling. “Ik wil mijn verhaal vertellen omdat ik lang genoeg de mond gesnoerd ben geweest,” zegt ze vastberaden. Ze spreekt uit eigen ervaring, want de mishandeling maakte haar voortdurend angstig en onzeker. “Ik was altijd bang en wist niet wie ik was. Het was een constante zoektocht, zowel in mijn jeugd als later in mijn volwassen leven.”
Deze angst uitte zich op verschillende manieren. Als kind speelde Evy veel tennis, waar ze zich achter een masker van vrolijkheid verschool. “Ik droeg altijd een masker om mijn angsten te verbergen. Ik moest altijd maar lachen naar de buitenwereld toe, terwijl ik thuis een heel droevige, angstige Evy was.”
De mishandeling in haar gezin maakte haar niet alleen angstig, maar ook rebels. “Ik wilde uitbreken,” herinnert ze zich. “Ik kwam vaak tussenbeide wanneer andere gezinsleden werden mishandeld, wat resulteerde in dat ik zelf meer klappen kreeg.”
De impact van het geweld binnen haar gezin was enorm groot op haar sociale leven. “Ik had geen vrienden op school omdat ik gepest werd,” vertelt Evy. Tennis was haar toevluchtsoord, maar echte vrienden had ze ook daar niet. “Ik was het blije kind op de tennis, omdat dat van mij verwacht werd. Thuis was ik echter heel eenzaam.”
Deze eenzaamheid zette zich voort in haar volwassen leven. “Vertrouwen in de mensheid is nog steeds moeilijk,” geeft ze toe. “Ik kan snel intense vriendschappen aangaan, maar als het te beangstigend wordt, duw ik mensen weg.” Dit gedrag heeft zijn wortels in haar jeugd, waar ze leerde om zichzelf te beschermen door anderen op afstand te houden.
Evy’s ervaring met mishandeling heeft ook invloed gehad op haar professionele leven. “Ik ben nu zelfstandige omdat ik het moeilijk vind om gezag aan te nemen van anderen,” legt ze uit. Ze worstelt nog steeds met onzekerheid en een laag zelfbeeld. “Ik dacht altijd dat ik niets waard was, maar ik heb geleerd dat dat niet waar is.”
Het delen van haar verhaal is voor Evy een manier om andere overlevers van kindermishandeling hoop te geven. “Er is hoop na een leven vol kindermishandeling,” benadrukt ze. Ze wil dat mensen zien dat het mogelijk is om zichzelf te hervinden en een gelukkig leven op te bouwen, ondanks een traumatische jeugd.
