“Mijn eerste plaatsing in een instelling was een moeilijke beproeving, gekenmerkt door een gebrek aan houvast en onvervulde behoeften. Toen ik echter terugkeerde naar mijn familie, ontdekte ik dat de leefomstandigheden in de instelling gunstiger waren dan thuis. Mijn broer, zus en ik kozen er daarom voor om terug te keren naar het systeem van jeugdhulp, in de wetenschap dat onze behoeften daar beter vervuld werden. Ondanks de voortdurende uitdagingen van aanpassing, stelden deze instellingen ons in staat om te groeien en ons te ontwikkelen.”
“Ik wil mijn diepe dankbaarheid uitspreken aan de opvoeders en personeelsleden die een cruciale rol hebben gespeeld in mijn leven. Hun steun en toewijding hebben een grote impact gehad, en ik blijf met sommigen van hen in contact. Hun werk is essentieel en verdient erkenning, want zonder hen zouden veel kinderen zoals ik niet zijn uitgegroeid tot gelukkige volwassenen.”
Het leren omgaan met emoties was essentieel voor Melanie. Dankzij de steun van opvoeders en psychologen heeft ze geleerd haar emoties te begrijpen en op een positieve manier te kanaliseren. “Zelfs als volwassene blijft dit een voortdurend leerproces. Het is belangrijk om kinderen, vooral degenen die mishandeling hebben meegemaakt, te leren hun emoties te herkennen, respect te eisen en geen toxische relaties te accepteren.”
“Vandaag de dag vind ik rust in mijn persoonlijke leven met mijn familie en in mijn werk, waarin ik kinderen help. Deze missie geeft me een gevoel van voldoening en de mogelijkheid om terug te geven wat ik zelf heb ontvangen. Voor mij is veerkracht te danken aan verschillende factoren: de erkenning van het werk van opvoeders, het begrip van de uitdagingen van het ouderschap, en het belang van het ondersteunen van ouders zonder oordeel.”
“Aan kinderen die soortgelijke ervaringen hebben als ik, raad ik aan om zich te richten op hun eigen geluk en moedige beslissingen te nemen om vooruit te komen. Het is belangrijk om een positieve toekomst op te bouwen en zich te omringen met mensen die hen aanmoedigen in hun ontwikkeling. Aan beleidsmakers wil ik de urgentie meegeven om de ondersteuningsdiensten voor ouders te verbeteren, zodat zij een gezonde omgeving kunnen bieden zonder zich beoordeeld te voelen.”
Ik ben SOS Kinderdorpen in het bijzonder dankbaar, omdat zij mij hebben geholpen om veerkracht op te bouwen door deel te nemen aan hun projecten en waardevolle steun te bieden bij het helen van mijn innerlijke kind. Dankzij hen blijf ik met hoop en vastberadenheid vooruitgaan. Samen kunnen we een wezenlijk verschil maken in het leven van pleegkinderen en hen helpen een betere toekomst op te bouwen.
